Περισσότερες πληροφορίες ― Ελληνικά

Το Erythema multiforme (EM) είναι μια κατάσταση κατά την οποία εμφανίζονται διακριτές κηλίδες που μοιάζουν με στόχο, τόσο στο δέρμα όσο και στους βλεννογόνους, εξαιτίας ανοσολογικών αντιδράσεων. Αν και συχνά προκαλείται από ιογενείς λοιμώξεις, ιδιαίτερα από τον ιό του απλού έρπητα (HSV) ή από ορισμένα φάρμακα, η αιτία παραμένει άγνωστη σε πολλές περιπτώσεις. Η θεραπεία του οξέος EM εστιάζει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων με κρέμες που περιέχουν στεροειδή ή αντιισταμινικά. Η διαχείριση του επαναλαμβανόμενου EM είναι πιο αποτελεσματική όταν προσαρμόζεται ατομικά σε κάθε ασθενή. Οι αρχικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν τόσο στοματικές όσο και τοπικές θεραπείες· αυτές περιλαμβάνουν κορτικοστεροειδή και αντιιικά φάρμακα. Οι τοπικές θεραπείες συνίσταται σε ισχυρές κρέμες στεροειδών και διαλύματα για τους προσβεβλημένους βλεννογόνους. Για ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στα αντιιικά φάρμακα, οι επιλογές δεύτερης γραμμής περιλαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, αντιβιοτικά, αντιισταμινικά και ανθελονοσιακά.
Erythema multiforme (EM) is an immune-mediated condition that classically presents with discrete targetoid lesions and can involve both mucosal and cutaneous sites. While EM is typically preceded by viral infections, most notably herpes simplex virus (HSV), and certain medications, a large portion of cases are due to an unidentifiable cause. Treatment for acute EM is focused on relieving symptoms with topical steroids or antihistamines. Treatment for recurrent EM is most successful when tailored to individual patients. First line treatment for recurrent EM includes both systemic and topical therapies. Systemic therapies include corticosteroid therapy and antiviral prophylaxis. Topical therapies include high-potency corticosteroids, and antiseptic or anesthetic solutions for mucosal involvement. Second-line therapies for patients who do not respond to antiviral medications include immunosuppressive agents, antibiotics, anthelmintics, and antimalarials

Σε πολλές περιπτώσεις, το ήπιο erythema multiforme υποχωρεί από μόνο του μέσα σε 2–4 εβδομάδες. Το σύνδρομο Stevens‑Johnson, μια σοβαρή κατάσταση που επηρεάζει τους βλεννογόνους, μπορεί να διαρκέσει έως και 6 εβδομάδες. Τα στεροειδή δεν συνιστώνται συνήθως για ήπιες μορφές. Το αν τα στεροειδή πρέπει να χρησιμοποιηθούν για σοβαρό πολύμορφο έρυθημα είναι αβέβαιο, καθώς δεν υπάρχουν σαφή ευρήματα από τυχαιοποιημένες μελέτες που να υποδεικνύουν ποια παιδιά θα ωφεληθούν από αυτή τη θεραπεία.
In most cases, mild erythema multiforme is self-limited and resolves in 2 to 4 weeks. Stevens-Johnson syndrome is a serious disease that involves the mucous membranes and lasts up to 6 weeks. There is no indication for using steroids for the mild form. Use of steroids for erythema multiforme major is debatable because no randomized studies clearly indicate which children will benefit from this treatment.

Παρουσιάζουμε μια περίπτωση στοματικού erythema multiforme (EM) που προκαλείται από το TMP/SMX, η οποία εμφανίζει τυπικά στοματικά έλκη και ερεθισμό των χειλιών χωρίς δερματικές βλάβες. Αυτή η περίπτωση υπογραμμίζει την ανάγκη διάκρισης από άλλες στοματικές ελκώδεις διαταραχές. Ο ασθενής έλαβε συμπτωματική θεραπεία και δισκία prednisolone (prednisolone), με βελτίωση μετά τη διακοπή της θεραπείας με TMP/SMX.
We report a case of oral erythema multiforme (EM) secondary to TMP/SMX that presented with oral and lip ulcerations typical of EM without any skin lesions and highlights the importance of distinguishing them from other ulcerative disorders involving oral cavity. The patient was treated symptomatically and given tablet prednisolone. The condition improved with stoppage of TMP/SMX therapy.

Το Erythema multiforme είναι μια αντίδραση που επηρεάζει το δέρμα και, μερικές φορές, το βλεννογόνο, η οποία προκαλείται από ανοσολογικούς μηχανισμούς. Τυπικά εμφανίζεται ως βλάβες σε σχήμα στόχου, οι οποίες μπορεί να είναι μεμονωμένες, υποτροπιακές ή επίμονες. Αυτές οι βλάβες συνήθως επηρεάζουν συμμετρικά τα άκρα, ιδιαίτερα τις εξωτερικές τους επιφάνειες. Οι κύριες αιτίες περιλαμβάνουν λοιμώξεις όπως ο ιός του απλού έρπητα και το Mycoplasma pneumoniae, καθώς και ορισμένα φάρμακα, ανοσοποιήσεις και αυτοάνοσα νοσήματα. Η διάκριση του erythema multiforme από την κνίδωση βασίζεται στη διάρκεια των βλαβών: στο erythema multiforme οι βλάβες παραμένουν σταθερές τουλάχιστον επτά ημέρες, ενώ στην κνίδωση συχνά εξαφανίζονται μέσα σε μία ημέρα. Παρόλο που είναι παρόμοιες, είναι σημαντικό να διαφοροποιείται το erythema multiforme από το πιο σοβαρό σύνδρομο Stevens-Johnson, το οποίο τυπικά παρουσιάζει ευρέως διαδεδομένες ερυθηματώδεις ή πορφυρικές κηλίδες με φλύκταινες. Η διαχείριση του erythema multiforme περιλαμβάνει συμπτωματική ανακούφιση με τοπικά στεροειδή ή αντιισταμινικά και αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας. Για υποτροπιακές περιπτώσεις που σχετίζονται με τον ιό του απλού έρπητα, συνιστάται προληπτική αντιική θεραπεία. Η σοβαρή προσβολή του βλεννογόνου μπορεί να απαιτήσει νοσηλεία για ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και αντικατάσταση ηλεκτρολυτών.
Erythema multiforme is a reaction involving the skin and sometimes the mucosa, triggered by the immune system. Typically, it manifests as target-like lesions, which may appear isolated, recur, or persist. These lesions usually symmetrically affect the extremities, particularly their outer surfaces. The main causes include infections like herpes simplex virus and Mycoplasma pneumoniae, as well as certain medications, immunizations, and autoimmune diseases. Distinguishing erythema multiforme from urticaria relies on the duration of lesions; erythema multiforme lesions remain fixed for at least seven days, while urticarial lesions often vanish within a day. Although similar, it's crucial to differentiate erythema multiforme from the more severe Stevens-Johnson syndrome, which typically presents widespread erythematous or purpuric macules with blisters. Managing erythema multiforme involves symptomatic relief with topical steroids or antihistamines and addressing the underlying cause. For recurrent cases associated with herpes simplex virus, prophylactic antiviral therapy is recommended. Severe mucosal involvement may necessitate hospitalization for intravenous fluids and electrolyte replacement.